Polski Związek Ornitologiczny

Polski Związek Ornitologiczny w Warszawie

Początki zorganizowanej działalności hodowców kanarków, papug i ptaków egzotycznych sięgają okresu międzywojennego. Pierwszym stowarzyszeniem, powołanym w 1926 r., był Centralny Związek Hodowców Kanarków (CZHK) z siedzibą w Warszawie.

Po drugiej wojnie światowej miłośnicy i hodowcy ptaków ze stolicy zrzeszeni byli początkowo w Warszawskim Oddziale Centralnego ZZHK, który reaktywowano 25 września 1952 r. Siedzibę CZHK przeniesiono do Katowic. Oddziały CZHK istniały także w innych miastach, między innymi w Radomiu, Poznaniu i Gliwicach.
Pod koniec lat osiemdziesiątych członkowie Warszawskiego Oddziału CZHK postanowili usamodzielnić się i założyć Polski Związek Hodowców Ptaków Ozdobnych i Śpiewających. W 1990 roku grupa działaczy, w śród, których byli między innymi Teodor Ułan, Jan Mroczek, Stanisław Kawczyński, Leszek Andrzejewski, Marian Skolimowski, Henryk Niewiadomski i Ryszard Darkowski, skierowała do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie wniosek o zarejestrowanie związku. Autorem statutu był Stanisław Kawczyński. 20 Listopada 1990 roku, po rozpatrzeniu wniosku, sąd zarejestrował nowo powstały Polski Związek Hodowców Ptaków Ozdobnych i Śpiewających. Ze względów praktycznych 22 czerwca 1997 r. zmieniono nazwę organizacji na Polski Związek Ornitologiczny. Nazwa ta funkcjonuje do dnia dzisiejszego. W dniu 17 kwietnia 2004 r. PZOrn. przyjęty został w poczet Polskiej Federacji Ornitologicznej.

W najnowszej historii PZOrn. piękną kartę zapisał zarząd działający w latach 1991 – 1999. W jego skład wchodzili:
1) prezes – Teodor Ułan;
2) wiceprezes ds. hodowlanych – Romuald Pawlak;
3) wiceprezes ds. organizacyjnych – Andrzej Pruszewicz;
4) sekretarz – Leszek Andrzejewski;
5) skarbnik i zastępca sekretarza – Stanisław Kawczyński;
6) gospodarz – Tadeusz Wiśny;
7) członek – Krzysztof Smardzewski;
8) członek – Dariusz Husarzewski.
Dla tych działaczy był to bardzo trudny okres. Wcześniej byli „tylko” oddziałem CZHK. Teraz musieli samodzielnie i odpowiedzialnie podejmować uchwały i kierować związkiem. Dzięki posiadanej wiedzy i dużemu doświadczeniu oraz wielkiemu zaangażowaniu udało się. Był to czas sukcesów i stałego rozwoju. Młodzi ludzie garnęli się do hodowli kanarków i innych ptaków. Rosły szeregi stowarzyszenia. Zorganizowanie wystaw nie stanowiło problemu, gdyż duża ilość hodowców równała się dużej ilości ptaków. Wystawy były licznie odwiedzane przez społeczeństwo Warszawy. Były także źródłem dochodów, co pozwalało zarządowi na poczynienie rozmaitych inwestycji, w tym na remont siedziby PZOrn. Zarząd działał przez dwie kadencje.

W 1999 r. wybrano nowy zarząd PZOrn. w następującym składzie:
1) prezes – Adam Florczuk;
2) wiceprezes ds. hodowlanych – Tadeusz Nowakowski;
3) wiceprezes ds. organizacyjnych – Ewa Winiarska;
4) sekretarz – Marek Żyłkowski;
5) zastępca sekretarza –Mirosław Łagowski;
6) skarbnik – Ryszard Wojdak;
7) gospodarz – Andrzej Deliś;
8) członek – Kinga Niewiadomska;
9) członek – Andrzej Konstanty.
Zarząd ten także działał przez dwie kadencje. Pierwsza była powtórzeniem sukcesów poprzedników. Organizowane w tym czasie wystawy były bardzo udane, głównie dzięki koledze, który uświetniał je rzadkimi ptakami importowanymi z zagranicy. Prezentowane papugi, takie jak ary, żako, amazonki, lory, kakadu oraz inne ptaki, wcześniej można było zobaczyć jedynie w ogrodach zoologicznych. Skutkowało to tłumami zwiedzających oraz dalszym wzrostem szeregów PZOrn. Za zarobione pieniądze organizowano kursy i szkolenia z dziedziny ornitologii. Częstym gościem PZOrn., a przez pewien czas także jego członkiem, był dr Andrzej Kruszewicz, specjalista od chorób ptaków, autor wielu fachowych książek.

Trudny okres dla członków PZOrn. nadszedł w 2004 r. Stało się tak głównie za sprawą wprowadzenia przez Ministerstwo Ochrony Środowiska nowych przepisów dotyczących obowiązku rejestracji ptaków oraz listy ptaków „Citesowych”[1]. Źle poinformowani oraz na początku przestraszeni nowymi przepisami hodowcy, zaczęli masowo likwidować hodowle. Pozostali jedynie najwytrwalsi, najbardziej zaangażowani w hodowlę miłośnicy ptaków. Dziś to właśnie oni są fundamentem i przyszłością PZOrn., która znów zapowiada się interesująco.